"Quintana viva" de Xosé Filgueira Valverde


O libro "Quintana viva" do escritor Xosé Filgueira Valverde, (editado pola Editorial Galaxia, na colección Literaria e dentro da nova Biblioteca Xosé Filgueira Valverde) é un libro delicado (como a súa cuberta decorada cunha imaxe de Ovidio Murguía e de nome "Verán"), escrito en prosa poética como o seu autor di no libro.

Uns relatos de coidado formato, cortos e concisos nos que, cun vocabulario rico, amósanos un retrato costumbrista  dun mundo perdido, unha Galicia extinguida ou si acaso só existente en pequenos pobos e pequenos recunchos do interior do noso pais. Esos recunchos onde o tempo vai máis lento, as sensacións son máis auténticas e os sabores máis intensos.

Unha obriña dividida en catro apartados e onde se amosan algúnhas das mellores pezas literarias do autor coas que pretente amosarnos unha Galicia dos anos vinte onde a forma de vivir e de sentir era moi diferente a de hoxe en día.

Así a través da visión dos cativos, e recordando un pouco os escritos de Castelao, no apartado de nome "Os nenos", Xosé Filgueira rememora o vello sentir do pobo galego, as súas crenzas, os seus medos, as súas supersticións e os seus costumes. Unha sociedade de ricos e pobres que se miran de reollo e con carraxe. A vinganza, a amizade, o medo a morte, a soidade, as festas populares, a envexa. Todos en conxunto amosan o mundo galego a través dos ollos da inocencia.

Nas seguintes escolmas "Artistas aldeáns" e "Obradoiro" amósanos os homes e mulleres traballadores dos pobos, e tamén o convivir dos moradores dos mesmos.  Atopamos poboadores  que teñen soños e ilusións. Seres que polo seu oficio, polo seu diñeiro ou pola súa posición social creen ser algúen único e especial no pobo e queren chegar a máis, sobresaír, máis a vida e os seus veciños encargaránse de poñelos no seu sitio.

 En "Obradoiro" da man da torre Berenguela, Xosé Filgueira tráenos as dúbidas, loitas internas de verdadeiros artístas que loitan entre seguir a tradición familiar ou seguir os seus pasos e os seus desexos, máis o destino levarános por camiños sorprendentes ata facélos destacar polo seu traballo sen que eles buscaran ese recoñecemento e fama.

Finalmente a sección "Os nomeandeiros" (para min a sección máis curiosa) na que en dezaseis relatos cortos nos que veremos a importancia de nomear as cousas, e as cousas curiosas que suceden as veces a través dos nomes. Para min unha forma de facer pensar na nosa propia fala, nas súas curiosidades, máis tamén outros mensaxes por entre as liñas  que te fan pensar e terminas dicindo mentras pasas a outro conto..."ten razón".

En fin, un libro no que sin darte conta acabas vendo a cultura galega, unha forma amena e orixinal de presentar as nosas formas de sentir e de actuar, a nosa lingua e o seus usos, a forma de convivir e de entender a vida naqueles tempos e unha forma de amosar as tradicións que se tiñan . Para min un retrato fiel que foi Galicia nun tempo e que probablemente xa non volverá, maís tamén unha maneira de ensinar a importancia de non perder a nosa singularidade como pobo e unha crítica social por entre liñas moi ao estilo do señor Castelao. De feito o libro acompáñase con ilustracións de Castelao, de Xosé Sesto, Luis Seoane, Luís Pintos Fonseca e de Manuel Torres que fan referencia ós textos que van aparecendo na obra.

Para min foi unha moi boa adquisición, un libro precioso para regalar¡¡ Leédeo, gustarávos¡¡

Comentarios

  1. Teño que ler máis en galego, que o fago moi pouco. Tomo nota deste libriño que nos traes hoxe. Este xoves, aproveitando o desconto do Día do Libro, comprareino. E xa che conto...
    Bicos,

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas Carmen, xa me contarás cando o remates de ler. Grazas por vir. Un saúdo¡¡

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Fragmento de "Los últimos días de nuestros padres" de Joël Dicker

SANTIAGO DE COMPOSTELA EN LOS LIBROS

"O faro escuro" de María López Sández